Ridder of zonnekoning van de media?

  Hoofse ridder, literatuurgeschiedenis.nl.

Ridder of zonnekoning van de media? Ik ontleen de metaforen voor Helmut Lotti aan een artikel uit Het Nieuwsblad: Lotti’s eisen schadevergoeding voor foto die niet verscheen. Al een tijdje volg ik het dispuut tussen Helmut Lotti en de sensatiepers. Het artikel trok niet alleen daarom mijn aandacht. Er was ook de piek in de stats van deze blog kort geleden (ik zou de datum nog kunnen checken) door zoekers naar de naaktfoto van Jelle Van Riet. Hier en hier zijn ze wel bedrogen uitgekomen.  

De discussie over de bescherming van de privacy en de ‘opdringerigheid’ (‘onbeschaamdheid’) van de media is aan de orde van de dag. Geen media of conversatie of het gaat erover. Hoe luider de media steeds meer ‘nieuws’ bazuint om een steeds groter publiek te kunnen bereiken, hoe harder stemmen in het publiek schreeuwen om ze de mond te snoeren. En dat in de Information Age! De tijd is niet terug te draaien. Een paar (moraal)ridders meer of minder kunnen niet aan excessen verhelpen. Of toch? Hun actie tegen de driestheid, de op hol slaande sensatiezucht, het ongefilterde en onverantwoorde(lijke), het smeuïge uitsmeren en ongevraagde of opgedrongen uitstallen kan wel de discussie aanwakkeren, spijzen, kleuren, verdiepen. En hopelijk meer volwassenen onder wie mediabazen, journalisten en andere nieuwsbrengers en -makers bewust maken van hun verantwoordelijkheid tegenover de nieuwe generaties. Hoor mij preken. Of ook ik geen kind van mijn tijd zou zijn, onderhevig aan media-invloed en standpunten allerhande. Aan de infantilisering van de lezer, kijker, luisteraar wil ik nochtans niet meedoen.

Hoort media in zijn vele verschijningsvormen van serieus tot uiterst light niet tot de dagelijkse kost van de samenleving? Niet te (vr)eten soms, onverteerbaar, aangedikt, vettig, uitgekookt, smakeloos, aangebrand of verzoet. En ja, sommigen onder ons lopen op de catwalks van bekendheid en roem meer in de schijnwerpers dan anderen. Is dat niet normaal? BV’s, BN’s, VIP’s, je wordt een held of niet. Maar zonder media geen helden. Ohne media läuft nichts. Noodzakelijk kwaad dan maar? Of toch zegen van de democratie? Emancipatie van de burger dus?

Aan de andere kant: kan ‘het publiek’, kunnen wij, ooit genoeg krijgen van roddels en broddels, nieuws-gierig en weinig kies-keurig als we door de bank zijn? Ieder diertje zijn pleziertje. Maar of we allemaal zo dom zijn dat we het ware gelaat van de media niet zien? Zoveel spiegeltjes aan de wand: zo herkenbaar en doorzichtig geeft de media zich bloot in woord en beeld. Of gazet of nieuwsblad of ‘kwaliteit’skrant of boekskes of tv of radio of starlounge of nieuwssite of blog. Nochtans … 

… de koord die de media spant, is flinterdun. En koorddansen is evenwichten zoeken. Een zaak van respect, fatsoen, normen-en-waarden, mede-menselijkheid, freedom of speech. Een zaak van maken of kraken, wordt gezegd. Dag allemaal, is het allemaal niet een gewoonste zaak van levenswandel op die koord? Levenswandel, van zender, voeder van de boodschap én ontvanger? Rechtlijnigheid? Geen scheve schaats rijden? Integriteit? Dat vraag ik me af. (Mood: conservative.)