Aftellen naar de lente. 2) Een antropologische of wiskundige of meteorologische kwestie van numeralia? 3) Gewoon puur poëtisch voorgevoel? 1) Of just linking around?
Your Multiple Choice!
Foto’s JB dinsdag 24 februari 2009
- Hoeveel krokussen staan al in bloei naast de toverhazelaars in mijn straat? En o! hoeveel sneeuwklokjes? Hoeveel meisjes hebben al nieuwe (bloedrode lak)schoentjes gekocht? Hoeveel vogels zingen het al uit? Hoeveel vensters staan er al open – alle zuchten uitgezucht? Hoevelen hebben al voor een lentekapsel gekozen? Hoeveel dagen duurt het nog voor de forsythia geel openbarst en de tamarix zijn tederrozige schijn krijgt? Hoeveel carnavalvierders zijn de vasten ingetold? Hoeveel zullen we met Kristien Hemmerechts broederlijk delen? Hoeveel ‘gedachtestreepjes‘ heeft de verliefde al getrokken? Hoeveel kriebelt het in koetjes en kalfjes? Hoeveel prenatale post nog blogt de KMDA over Phyo Phyo? Hoeveel keer zou Isabel haar trouwkleed al hebben gepast? En Jelle Van Riet? (Trouwens, hoeveel (buitenlandse) journalisten zijn ondertussen bezig aan de history of deze belgian journalist?)Hoeveel bloembollen wachten op ontbolstering? Hoeveel afstand is er nog van 2.0 naar 3.0? Hoeveel mandjes staan hier al klaar om er straks de paastuin mee in te lopen? Hoeveel interactie genereert de politiek in België met de verkiezingen op til? Hoeveel keer werd er al gehubbeld, speurend in die verste verten? Coming Soon? En updating, oja, hoeveel groen heeft het bloemstuk op ntone?
- Hoeveel tintelingen in de lucht en hoeveel wandelaars in het park kondigen de lente aan? Hoeveel lentegevoel van kop tot teen en in hart en nieren? Zullen we het een telwoordenspecialist bij uitstek voorleggen? Ik ga wel eens graag bij antropoloog Stephen Chrisomalis, specialisatie numeralia en meer, te rade. Of bij de Wiskundemeisjes. Of bij Frank Deboosere (op ‘getallen’ klikken in de menubalk links … ).
- Sinds mijn twaalfde vier ik de lente met Paul Verbruggen. Ja, ik weet het. Zijn krokusgedicht is plat gebloemleesd. Eidoch, ik kan het niet laten. Eenvoudige parlandopoëzie. (Het kan er niet altijd tumultueus aan toe gaan.) Ja, dit wordt mijn daggedicht + dagfoto voor Blip. Na weken van ondergedoken leven. Als ik Blip tenminste voor middernacht haal. Niet gehaald dus. Ik slaap de slaap der argelozen.
Ik heb de hele winter niet geweten
dat er van U,
diep in dit dode woud,
ergens wat goud
bedolven lag.
Met lege hand en hart
en tot geen offeranden klaar
trad ik in ’t bos en vond
uw eerste krokus in de zon.
Hij stond zo schitterend
op het donkergroene mos,
zo enig licht
tussen het koude naakte hout,
en iets
wat ik de ganse winter was vergeten
ging weer aan ’t smeulen
met een teedre gloed.
Zo stond ik lang
gelukkig en verenigd
met die kleine krokus in de zon,
en wist opeens
hoe diep de kleine dingen leven
en zei heel simpel : God, hoe mooi.
Paul Verbruggen zoals op www.kerknet.be
The Sausage Machine 