Drie variaties op een afscheid. Drie gedichten van Jan Jacquemyn

Drie gedichten van Jan Jacquemyn

 

Lied van de Jomari’s (De Haka van Joma)

Jomalahi
Jomalaha
Jomalahopsasa

Joma van ons
Joma van u
Joma van mij

Leren leven
Communiceren
Koeken bakken/boeken kakken
Evalueren
Niemand weren

Slijpen maar op ’t scherpst van de kennis.
Smeden maar die rugzak voor later.
Groeien maar met dalen en pieken.
Beleven maar in ’t vuur van elk uur.

Jomalahi
Jomalaha
Jomalahopsasa

Taalvrouw

Ze is de klank van de krul van haar woord,
uitgesproken het uitspreken van haar zin.

Ze legt proza af in uren poëzie,
legt zich schuilend neer
bij de wetten van de grammatica.

Ze is het punt, de komma, het tussen de regels,
het tussen de haakjes.
Ze is de open ruimte,
in de marge verlegen gelegd.
Ze is het vraagteken,
met een uitroepteken vastberaden gezet.

Ze is het ruisen van haar taal,
de stilte als ze weggaat,
als ze weggaat.

Slam Poetry

Gij doortrapte flipflapfluiter,
geknipte trollendrol,
gij vreemde snotsnuiter,
kwalgeboren snol
met uw lelijk lijf van kikkerdril,
geen nek, geen romp, geen ene bil.
Ga weg, ga heen, wij zijn de scheldenaars
en zoeken mot, baf, boem, geen softe boel.
Flopgeflaterde, krulgespelde stekelbaars,
geniet nog lang, nog na, want
straks valt het rijmen uit,
dan zijn we pief, poef, paf, allemaal af!

Jan Jacquemyn