Een school voor La Cascarilla. Solidariteitsoproep van Ilona Plichart en Maël Boutsen

De school in La Cascarilla (Peru). Een foto van de blog La Cascarilla

In de zomer van 2007 publiceerde ik een blogpost met een eerste solidariteitsoproep van (kinder)boekenvrouw, vrouw-in-vrouwenstudies en wereldvrouw Ilona Plichart die zich toen in Peru inzette voor de boerengemeenschappen in hun strijd tegen de mijnbouwmultinationals. Nog in 2007 richtte Ilona Plichart samen met Maël Boutsen de solidariteitsgroep La Cascarilla op voor de heropbouw van de school in het bergdorp La Cascarilla in het noorden van Peru. Op hun blog La Cascarilla publiceren ze alle informatie en foto’s over het schoolproject. Ze zamelen nu in België in hun vrije tijd fondsen in voor de school. Ze zetten zich ook in om zusterschap tussen twee scholen of gemeentes uit te bouwen, en staan open voor elk project waarvoor u/ jij hen contacteert. 

[…] om in La Cascarilla, een dorpje in het noorden van Peru, vlak bij waar ik [Ilona] geleefd heb, een nieuwe school te kunnen bouwen.

De gemeenschap wil zelf meebouwen aan een nieuwe school, maar het ontbreekt hen aan centen en dus aan materiaal. Deze zomer strijkt de Vlaamse Bouworde neer in het dorp, om samen met de bewoners te bouwen. Maar bouwen kan pas als er materiaal is, en daarvoor is geld nodig.

(Uit een e-mail van Ilona Plichart en Maël Boutsen van 17 april 2008.)

Graag wil ik op TSM een uittreksel uit de voorstellingstekst van Ilona Plichart doorgeven.

Een school voor La Cascarilla
                                                 

De leerlingen, de leerkrachten en de ouders van La Cascarilla dromen van een schoolgebouw met voldoende lokalen voor de 12 groepen. Met meubilair op maat van de kleine kinderen en de tieners, met boeken en ander didactisch materiaal. Met degelijk sanitair en een dak dat niet lekt.

De enige school

De school van La Cascarilla is de enige school in de omtrek. 236 leerlingen volgen les, 117 in het basisonderwijs, 129 in het secundair. Er zijn te weinig lokalen, dus hebben de jongsten ’s ochtends les en de oudsten in de namiddag. 16-jarigen zitten aan dezelfde tafeltjes als de 8-jarigen; de posters aan de muur passen bij de lessen van de jongsten, maar niet bij de leefomgeving van de oudsten. 

La Cascarilla is de enige plek die secundair onderwijs biedt. Heel wat scholieren stappen tot drie uur per dag (enkel!) om enkele uren les te volgen.

Deze school is dus levensbelangrijk voor de ontwikkeling van de regio. Doodjammer is het dus, dat het dak op instorten staat, dat zelfs het noodzakelijkste didactische materiaal ontbreekt, dat het meubilair niets voorstelt en dat sanitaire voorzieningen ontbreken.

  

  

Wij willen een degelijke school!

  

Gebrekkige infrastructuur, te weinig didactisch materiaal, grote klassen met verschillende leerjaren bij elkaar, … : de toestand van de school in La Cascarilla is helaas geen uitzondering in Peru. Wel opmerkelijk is de gedreven directeur, de gemotiveerde lerkrachten en de betrokkenheid van de ouders bij de school. 

 

De leerkrachten passen het officiële curriculum aan de alledaagse werkelijkheid van de leerlingen aan. Een kleine koffieplantage en een moestuin zijn pedagogische ruimtes voor wiskunde, wereldoriëntatie en andere lessen. Leren rekenen met aantallen wortels en vierkante meters koffiestruiken gaat beter dan met sommen over treinen en vliegtuigen, want die hebben deze leerlingen nog nooit gezien.

 

De ouders hebben de gewoonte om tijdens vier werkdagen per jaar de belangrijkste reparaties zelf uit te voeren. Elk gezin betaalt ook een jaarlijkse bijdrage, zodat de school kan blijven draaien. De huidige school kwam er door de ouders, die uit adobe (stenen uit aarde en stro, die in het dorp zelf gemaakt worden) gebouwen optrokken en elk gezin lieten bijdragen voor de andere noodzakelijke werken.

En de directeur? Die droomt luidop van een aantrekkelijk schoolgebouw, dat de leerlingen aanspoort tot kennisverwerving en zelfontplooiing, hen motiveert om hun studie af te maken en enkelen het persperctief biedt om na het secundair in de stad verder te leren.

 

De leerlingen, de leerkrachten en de ouders willen zelf hard meewerken om deze plannen te realiseren. In overleg met een architect werden plannen getekend. Wat ontbreekt, is een financiële injectie om de papieren plannen uit te voeren.

 

Uw gift 

Elke gift is zeer welkom op 001-5452995-22. Wie een fiscaal attest wil (vanaf €30), stort op de rekening van Volens vzw: 736-4020399-07, met als mededeling: La Cascarilla – Peru. De vrijwilligers van de solidariteitsgroep La Cascarilla bezorgen u tijdig uw fiscaal attest. Contact http://lacascarilla.skynetblogs.be.

Ook andere bloggers (allen grote favorieten van TSM) roepen in deze lentedagen op tot actie, bewustwording en engagement voor een betere, warmere samenleving.

• André Manssen van Computers in de Klas en Mijn Digitale Schoolbord en ik … geeft de One Laptop Per Child-actie door.
• Wilfred Rubens van Technology enhanced learning en verschillende anderen publiceren de cartoon van Nadia Plesners Darfur-campagne en reageren daarmee tegen Louis Vuitton.
• ICT-en-gamespecialist Margreet van den Berg blogt over oorlogspropaganda n.a.v. 4 en 5 mei.
• Willy Vermaelen van ICTwereld en ICTedu tipt Europese milieu-toolkits voor een milieuvriendelijkere samenleving.

Mooi, de wereld wordt mooi …