@ President Herman Van Rompuy
Mijnheer de President
Hartelijke felicitaties met ‘de rozen van TSM’!
… En, kan het anders op een blog die ook een beetje literaire blog wil zijn, met een eigen haiku. Of mijn woordcreatie u ooit onder ogen komt, betwijfel ik zeer, maar ook ik ben niet ongevoelig gebleven voor de grote eer die de eerste minister van mijn land te beurt is gevallen. De woorden die ik u hoorde spreken, troffen me in het hart. Uw ‘naturel’, uw ‘echtheid’ voor de camera’s van de wereld, de rustige vastheid in uw stem waren me eens te meer opgevallen. U straalde integriteit en vastbeslotenheid uit. Uw filosofische diepgang, uw humor, lyrische bevlogenheid en retoriek konden me weer sterk bekoren.
De macht van het woord. Het woord als verzoener en als speelse en elegante diepgangmaker – nu eens niet als wapen … De kracht van poëzie. Een aanspraak op onze creativiteit. Mindfulness. Rustige vastheid. Geluksbrenger. Uw haiku’s gaan in vogelvlucht de wereld rond, en hoewel volgens professor Japanologie Willy Van de Walle die dichtvorm onvertaalbaar is, waagt de BBC er zich er toch al aan … Uw bijnaam van Haiku Herman, ook al eens Herman Haiku, klinkt steeds luider op.
Onder invloed van Vlaamse trots en grote bewondering (nee, u bent geen nobele onbekende in The Sausage Machine – u prijkt al van in de beginperiode op de blogroll en u staat als tag genoteerd), en de invloed van de ster- en haiku-meme (Europa, presidentschap, Japanse dichtkunst), wil ik u mijn gedichtje aanbieden. Een haiku-ode.
Het was Phara de Aguirre die me sterk aanporde om een haiku te schrijven, en Haiku140 van Chas Newport die me naar Twitter lokte … Om er mijn felicitaties voor u vorm te geven. Ik weet wel dat mijn haiku niet onder de regels van haiku140 valt, ik gebruikte Twitter enkel als drager van een ‘traditionele’ haiku die ik in herhaling heb doorgegeven: precies 140 tekens, dat wel.
Op Radio 1 frist(e) u zelf voor de (herbe)luisteraars de regels van die ‘gewone’ haiku nog eens op. Leuk toch, de president himself die gratis haikules geeft! Radio 1 heeft trouwens ook opgeroepen om haiku’s voor u te versturen naar hun forum. Mag ik u een tip? Bijzonder en mooi: op zijn Aardling-blog verwelkomt Stijn Vogels u als overlord met een leuke bewerking van Magrittes tot een nieuwe surrealistische creatie, én … een haiku. Of was u bij hem al geweest?
Eerlijk, ik werd wel wakkergeschud uit de roes van de lofzang … o, simpele duif … toen ik vernam dat u nog meer zou gaan ‘verdienen’ dan uw US-collega president Barack Obama. Fabelachtig. Onvoorstelbaar veel voor mij, kleine garnaal. Ik, Assepoester voor ze de prins ontmoette. Ik ging er even van hallucineren: u, als een piet piraat zware gouden munten scheppend in uw schatkist. De vleespotten van Egypte. Hoe zult u de terugkeer van de klassenmaatschappij verhinderen, begon ik me af te vragen. Met welke middelen de stijgende armoede bestrijden? De alleenstaande moeders van Europa en daarbuiten uit het slop halen? Maar dit terzijde. Ach, een dissonante alinea. Schrijven is schrappen, nee?
Hoe hoger aan de top, des te meer wind de boom vangt. (Een mens begint straks nog in haiku’s te denken … ) Geen wonder dat de journalist van de kwijnende krant, de jaloerse collega-politicus, de blogger zonder beter onderwerp zich verkneukelt in zijn woorden. Wat lees ik bijvoorbeeld op Seksloos? Onthechte en gniffelende castraat, theewaterige mysticus, …
Herman gaat de koffiemachines bedienen tijdens de aanstaande EU-toppen en zal nieuwelingen als Roemenië en Bulgarije gaan inwijden in de edele kunst van het uitstel, de vertraging, de lege bewering, de valse ambitie. Enfin.
En verder: Sinds wanneer los je problemen op met haiku’s?
Nanana. Tuurlijk kan kunst de wereld niet redden als je haar geen kans geeft. Manmanman, dit kan beter. Beetje goedkope poging tot satire toch. U kunt ermee lachen, zei u in al uw wijsheid, met al die spottende benamingen. Daarvoor moet je de ‘Dalai Lama’ van de EU niet zijn.
Vorige woensdag nog zag ik u naast H. M. Koningin Paola ‘tronen’ op de plechtige uitreiking van de Prijs der Nederlandse Letteren, een tijdje geleden ‘poseerde’ u met één van uw zonen en Marc Wellens voor mijn foto in de KBC-toren te Antwerpen, op de eerste samenkomst van de Antwerpse alumni van de K.U.Leuven … U merkt het, u hebt ook fans onder bloggende oma’s-alumni. Ik vernam bij Phara dat u zopas ook weer opa bent geworden… Hartelijk gelukgewenst!*
Foto JB voor TSM, Antwerpen, 30-03-2009
Heel veel geluk, Mijnheer de President!
janien van The Sausage Machine
* In alle bescheidenheid. ’t Is niet dat ik me tegenover u familiair en informeel wil opstellen. Ik ben me goed bewust van mijn ‘positie’. Weet ik mijn plaats wel in de hiërarchische structuur van de samenleving? Klinkt mijn ‘open felicitatiebrief’ al te pocherig en pretentieus? Het heeft alles te maken met de aard van het medium: bloggen is immers ook een krachtige vorm van ‘exposure’, profilering, of je dat nu echt wilt of niet. Of je je er sterk van bewust bent of minder of niet. Het is ook meer of minder inkijk geven in het grote dagboek van je leven. In verbinding en verbondenheid met velen, groot én klein.
The Sausage Machine 