James Ensor uit Het krakende ei gebroken

2009-2010: James Ensor (1860-1949). Dedicated to the memory of the artist. Ode aan de kunstenaar met een schilderij en een gedicht. In weinig woorden. De verbeelding aan het woord. Met ‘jonge’ beeldende en poëtische kunst. James Ensor over de grenzen van tijd en ruimte door kinderen en jongeren opnieuw tot leven gebracht. Twee illustraties voor de soft power van schilderkunst en poëzie. Twee illustraties voor de Ensorjaren 2009 en 2010. Hulde aan ‘grote’ oude’ en ‘kleine’ jonge kunst. Waarin ‘groot’ wereldroem inhoudt en ‘klein’ geen waardeoordeel bevat. Iedereen star of the arts.

(Zonder titel.) Door MBM als klein meisje van de basisschool. Geschilderd op een zaterdagmorgen op de tekenacademie. Datering: einde jaren 80, begin jaren 90.

Op Het krakende ei, de wondermooie poëzieblog van en voor leerlingen van het OLVO (Onze-Lieve-Vrouwecollege Oostende – de stad van Ensor), vond ik dit prachtige, recente gedicht door Jasper Vangaever.

De luis

Op zoek naar wie ik ben
lijkt de tijd te blijven duren
– uren komen, minuten gaan

De vermomming op mijn gelaat
gegoten op mijn échte ik
blijft voor iedereen verborgen

het monster jeukt angstvallig

ook ik laat sporen na
wachtend op een nieuwe morgen

© Jasper Vangaever
Gedicht geschreven in het kader van het Ensorproject van zijn school.

lentekriebels en drukke dagen (missMieke’s Piece of Blog)

    missMieke’s Piece of Blog

lentekriebels en drukke dagen

halihallo bloggers  🙂 ,

Nu de avonden om acht uur nog licht zijn en het uur niet het enige is dat verschuift, nu slaan de lentekriebels in volle kracht toe. Die kriebels gaan overduidelijk wééral gepaard met boeiende ontdekkingen op gebied van lente-achtige woordenschat  🙂

Zo is er ‘de grote lenteschoonmaak’. Altijd gedacht dat dat een fabeltje was, maar deze vakantie kwam duidelijk tot uiting dat het alles behálve een fabeltje is! De potten verf, massa’s kwasten, schuursponsjes, vodden en zeep werden opgediept en druk gebruikt. De kriebel had blijkbaar héél wat mensen te pakken! Mijn grootouders hebben hun keuken ferm onder handen genomen, onze hele benedenverdieping wordt in de verf gezet (letterlijk), mijn ooms en tantes hebben ook naar de verfborstels gegrepen, …

Ook de uitdrukking ‘maartse buien’ is al volledig tot uiting gekomen … sinds de eerste dag van de lente heeft het bijna voortdurend pijpenstelen gegoten (‘k moet overigens dringend uitzoeken waar die pijpenstelen vandaan komen 🙂 )  Zo’n weer is natuurlijk wel perfect om, met een tas thee (of nog liever warme melk, met massa’s suiker en een halve pot honing), een blok papier en een stapeltje van de ‘goeie bicskes’ in mijn bed te kruipen, met de verwarming op en weggedoken in een gigantische stapel kussens … Mijn inspiratie lijkt altijd tot leven te komen bij ’t (uiterst irritante) geluid van regen op ’t raam! ‘k Hoop alleen dat ze zich over de ‘aprilse grillen’ wèl vergissen 😉  !!

Dan heb je nog de lentekolder (doet me denken aan mijn bambi-periode 🙂 )  … Met de vogeltjes (en de muggen!) die terugkomen en de zon (die normaal gezien af en toe toch zou moeten schijnen) worden ook de mensen vrolijker. En dat houdt soms ook wel plotse vlagen van verliefdheid in!! Het buikgevoel komt naar boven en spoort aan om lente-gekke dingen te doen! En dat is, gezien die lenteschoonmaak en de maartse buien, toch een van de tofste kenmerken van de lente-uitdrukkingen.

Bij deze ga ik proberen élk maartse-buien-vrij moment te benutten door de lentekolder te laten spreken en me vooral géén zorgen te maken om die grote lenteschoonmaak 😉 !
Nog een toffe, kriebelige vakantie en tot blogs!

Vrolijke lente-groetjes,
Mieke

Waarom Dimitri Verhulst De inktaap 2008 moet en zal winnen. Door jurylid Stefan Gielen

                                                         

Voor inktaapjurylid (én staatshervormer) Stefan Gielen  is het duidelijk: de literatuurprijs De inktaap 2008 gaat naar Dimitri Verhulst en niemand anders!  Stefan is lid van de inktaapjury van ksJOMA (coaches Chris De Commer en Matthijs Driesen), maar spreekt hier in zijn eigen naam. Zeer graag geeft TSM hem als Verhulst-fan (nietwaar, Line?) het woord. Bedankt, Stefan! Aan de inktaapjury van JOMA, aan Chris en Matthijs: veel plezier op het slotevent van 3 maart 2008! Ook aan Grietje Schepers en Marc Verstappen van Villanella: veel succes met de organisatie! Dat belooft (!) met spetter-knapperd-taalvirtuoos Marcel Vanthilt als presentator! (Zucht. Tja, voor de eerste keer in meer dan 10 jaar zal ikzelf wegens oppensioenstelling niet aanwezig zijn op de uitreiking van de literaire jongerenprijs  … een Uiltje en een Aapje die ik zal blijven koesteren.) De vetjes in Stefan Gielens pleidooi zijn van TSM.

Dimitri Verhulst moet De inktaap 2008 absoluut winnen! Maar waarom?

 Door Stefan Gielen

Dimitri Verhulst moet De inktaap 2008 absoluut winnen! Maar waarom?

Ik heb acht stevige argumenten die in het voordeel van Verhulst pleiten!

• Allereerst is het voor de Vlaamse lezer eens aangenaam om een boek te lezen in het Vlaams en niet in het Hollands-Nederlands. Elke streek in België kent zijn eigen dialect, wel Verhulst heeft het dialect zo gebracht dat het voor iedereen verstaanbaar en duidelijk overkomt.
• De tweede reden ligt in dezelfde lijn als de eerste. Het is aangenaam om als Vlaming eens iets te lezen dat uit eigen streek komt en niet uit het (verre) Nederland. Want face it: Nederland en België hebben toch een andere cultuur. Dat is historisch gegroeid. Kijk maar naar het protestantisme dat overheerste in Nederland en het katholicisme dat in Vlaamse steden en dorpen overheerste. Vorig jaar lazen we als inktaapjury een ‘Nederlands’ ‘dorps’verhaal van Jan Siebelink, Knielen op een bed violen. Dat was even wennen voor ons. Maar nu is er dus De helaasheid der dingen. Iedereen is wel vertrouwd met die oude Vlaamse verhalen van ‘de bomma’ of  ‘den bompa’ of van in de lessen godsdienst, geschiedenis,… kortom, iedereen is wel bekend met het ‘rijke’ verleden van de pittoreske Vlaamse dorpjes zoals Reetveerdegem met hun eigen samenleving waar iedereen iedereen kent. Herkenbaar.
• Dimitri Verhulst heeft een sterk verhaal gebracht over een man die zijn dorp volledig ‘ontgroeid’ is. Ik denk dat het een boek is voor alle leeftijden: voor de oudere mensen die hun jeugd hierin herkennen, voor de jeugd van nu die kan zien hoe het er vroeger, in de succesjaren van Roy Orbison, aan toe ging. In plaats van die evolutie in zakelijke geschiedenisboeken te lezen, kan je het allemaal ervaren in een waar gebeurd en zeer sappig, sterk naar autobiografie smakend verhaal.
• Wat ik ook zo sterk vind aan De helaasheid der dingen, is het feit dat deze roman, net zoals de andere twee genomineerde boeken, de taboes van geweld, seks, ontwrichte gezinnen,… niet schuwt. Maar het belangrijke verschil met de twee andere romans is dat Verhulst het taboe niet extra accentueert, zo van “vroeger mocht je dit niet zeggen, en kijk, lezers, ik zet het hier nu extra in de verf”. Dat stoorde me in de andere boeken. Verhulst gaat gewoon recht door zee en neemt geen blad voor de mond, “voilà, dit is mijn verhaal en dit is mijn leven, en ja seks, plat taalgebruik, drankproblemen,… komen er in voor”.
• De helaasheid der dingen brengt het verhaal van Verhulst op een humorvolle manier. De zaken waar de auteur zich vroeger aan stoorde, worden hier humoristisch weergegeven. Dat zegt alles over zijn schrijfstijl. Recht voor de raap, in Vlaamse platte (straffe) taal. Hier volgt een citaat. Wat de auteur denkt of voelt, schrijft hij zomaar neer, het is gewoon rechtdoor en toch zo prachtig verwoord.

“Geen enkele vrouw zou met een gerust gemoed mogen bevallen in een katholieke materniteit, waar nonnen altijd uit jaloezie sadistische trekken kunnen vertonen, als ze met hun fikken in een van zonden doorsopt geslachtsorgaan zitten te woelen. Ze zouden wel eens wraak kunnen nemen voor hun eigen leven van onthouding en gebed, en vaker de verlostang hanteren dan nodig.” (p. 172)

• Het boek van Verhulst bevat twaalf hoofdstukken die eigenlijk apart allemaal een afgerond verhaal zijn. Dit maakt het extra spannend om te weten wat er verder komt. Ikzelf lees niet zo graag en ik moet telkens weer opnieuw worden aangespoord om verder te lezen. Wel, de Helaasheid heb ik in één keer uitgelezen. Doorheen het verhaal wilde ik telkens maar weten wat het vervolg was. Je krijgt met elk hoofdstuk telkens opnieuw stukken informatie over Verhulst of over de familie en je wilt te weten komen hoe het afloopt.
• Wat ook een positief gegeven is aan zijn verhaal, is de chronologische volgorde. Je begint bij een 13-jarige Dimitri en je eindigt bij het 5-jarige zoontje van Dimitri, Joeri. Doorheen het verhaal krijg je een duidelijke weergave van het leven van Dimitri Verhulst. Hoe hij geleidelijkaan zijn dorpje vaarwel zegt. Wat echt zo prachtig is, is dat aan het einde van het verhaal, zijn zoontje geld krijgt van een van Dimitri’s nonkels om op de gokkast te spelen. Hij wint er dan 1500 € mee, maar mag het geld niet houden van zijn vader. Of nog een ander voorbeeld: wanneer Joeri (de zoon van Dimitri) moet “zeiken”. Hij moet van zijn vader “plassen” zeggen. Dit zijn telkens weer indicaties van het feit dat hij zijn vroegere leven en taal ontgroeid is.
• Naar mijn mening heeft De helaasheid der dingen geen concurrentie van de romans van Grunberg (Tirza) en Münstermann (De bekoring). Deze twee nominaties zijn De inktaap niet waardig! Beide boeken hebben wel een vrij sterk verhaal maar het komt ofwel niet ten volle tot uiting door de complexiteit van structuur en schrijfstijl (De bekoring), ofwel is het verhaal te langdradig, te eentonig en te extreem (Tirza). Maar we blijven sportief … moge de beste winnen! Al weet iedereen dat de trofee enkel en alleen maar voor Dimitri Verhulst bestemd is!

Stefan Gielen, pleidooi in exclusiviteit voor TSM, februari 2008.

Straks, op 3 maart 2008, wordt de literatuurprijs De inktaap dus uitgereikt! De jongerenjury’s in de Vlaamse, Nederlandse en Surinaamse scholen hebben hun debatten afgesloten met de aanwijzing van hun winnaar en het opstellen van het juryrapport. Ze hadden de keuze uit de volgende literaire prijsbeesten.

      of              of        

Terwijl deSingel (Antwerpen) zich opmaakt voor het grote slotfeest met de uitreiking van De inktaap en de eerste juryrapporten online verschijnen, houden vurige juryleden zoals Stefan Gielen hun hart vast … en schrapen ze hun keel. Dimitri! Dimitri! Dimitri Verhulst! Ondertussen is Felix Van Groeningen met de verfilming van De helaasheid der dingen (2009) begonnen en is de filmwebsite al open …  Ja, met Dimitri Verhulst heeft de Nederlandse taalkracht er een 10 bij, en het Vlaamse literatuurlandschap waarlijk kleur (én geur!!)! In Verhulst’s ‘taaluniversum’ is het heerlijk walken of zwalpen.

                                                www.dehelaasheidderdingen.be

Rest nog het antwoord op de spannende vraag: wie voegt straks in de Wikipedia De inktaap toe aan het prijzenpalmares van Dimitri Verhulst? De auteur die in deze dagen van verwachting en prille lente vast door ‘zijn lochting’ loopt (herbekijk de uitzending of het taalfragment bij Pauw en Witteman), staat in die Wikipedia overigens al als ‘gedoodverfde winnaar’ geacteerd!  🙂

Wordt De inktaap 2008 een match België-Nederland-Suriname? Wait and see. Dimitri Verhulst speelt op eigen veld …

Mijn toekomstdromen en twijfels. Een gastpost door Tamara Delen

Kadering van Tamara Delens gastpost 

Wat na het secundair onderwijs? Sommigen weten het al van toen ze nog kleuters waren en worden verpleegkundige of schooljuf of -meester of brandweerman of dokter of acteur. Anderen dromen en twijfelen nog. Webdesigner of fysiotherapeut? Accountant of vroedman? Paleontholoog of receptionist? Glazenwasser of BV-blogger? Je kunt maar niet vroeg genoeg beginnen kiezen?! Vandaag opende minister van Economie Patricia Ceysens in een basisschool in Heverlee de Ondernemersklasseweek. De Standaard Online (19 februari 2008) meldt:

Met die week willen Ceysens en haar collega van Onderwijs Frank Vandenbroucke (SP.A) het Vlaamse onderwijs stimuleren om meer aandacht te hebben voor ondernemende attitudes en vaardigheden in de klas, en dat zelfs vanaf de kleuterklas.

Straks komen de  gratis SID-in’s er weer aan, de Studie-Informatiedagen per provincie. In Antwerp Expo loopt de SID-in van 6 t.e.m. 8 maart 2008. Het Belgische Dream-it-project van ICHEC-PME begeleidt gratis bijna 20 000 scholieren in hun studie- en beroepskeuze … De schoolpsychologen van de CLB’s of Centra voor Leerlingenbegeleiding  houden infosessies over de nieuwe structuren na Bologna en de overvloed aan opleidingen en studiewegen. Ze geven ook individueel advies. De scholen zetten SOHO-projecten (secundair naar hoger onderwijs, vakoverschrijdende eindtermen leren leren) op, meer of minder in vakken geïntegreerd, en organiseren dikwijls hun eigen infobeurzen met getuigenissen uit de studie- en beroepswereld.  

Gastschrijver Tamara Delen, laatstejaars so, stuurde TSM haar dromen en twijfels. Onverkort en onversneden publiceer ik ze hier. Mét dank aan Tamara en veel wensen voor geluk aan alle afstuderenden! TSM heeft in Tamara’s tekst enkel de links op de scholen gelegd. 

Foto JB Tamara Delen op het examen Nederlands, juni 2007

Mijn toekomstdromen en twijfels

Ik ben Tamara Delen en zit in mijn laatste jaar van de middelbare school. Ik volg Moderne talen – Wetenschappen. Het wordt dus hoog tijd dat ik eens begin na te denken over wat ik wil verderstuderen.

Zoals iedereen heb ik ook mijn toekomstdromen. Ik wil een job hebben die goed verdient en die ik graag doe. Maar wie wil dat nu niet?! Een groot stuk van de wereld bezichtigen, gelukkig zijn en huisje, tuintje, kindje,… zijn ook nog enkele van mijn dromen. Hoe meer ik diep in mezelf probeer te kijken, hoe sterker het vermoeden groeit dat ik best een beroep zou kiezen waarin ik de kans krijg om mensen te helpen, zoals bv. het beroep vroedvrouw of verpleegster, of waarin ik met veel mensen in contact kom, zoals bv. in een bedrijf of een bank waar ik misschien mensen raad kan geven of stimuleren. Ik wil zeker geen job met weinig sociale contacten want ik ben graag onder de mensen. Een droom die ook steeds terugkeert, is de kans te kunnen grijpen om te reizen omdat ik een groot stuk van de wereld gezien wil hebben. De grote moeilijkheid voor me is om de juiste studierichting te vinden die zoveel mogelijk aan mijn verwachtingen voldoet. Aan hogeschool en universiteit zijn er namelijk zoveel richtingen dat het moeilijk wordt om te kiezen omdat er wel verschillende zijn die me interesseren.

Buiten de dromen zijn er natuurlijk ook nog de twijfels. Zelf heb ik al een beetje research gedaan op de sites van de hogescholen en universiteiten of in de folders die mij werden toegestuurd. Zo ben ik al veel op de sites geweest van Karel de Grote Hogeschool, Lessius, Universiteit Antwerpen en de Hogeschool Antwerpen. Die spreken mij het meeste aan want ik wil graag in Antwerpen blijven. De universiteiten van Gent en Leuven zijn natuurlijk ook aantrekkelijk, maar het is veel te ver van thuis en eerlijk gezegd, heb ik niet veel zin om op kot te gaan. Door veel research te doen, heb ik zelfs al een klein lijstje gemaakt met interessante studierichtingen, zowel wetenschappelijke als economische richtingen.

De richtingen die mij aanspreken, zijn vroedkunde of verpleegkunde in het departement gezondsheidzorg, handelswetenschappen, financie- en verzekeringswezen of rechtspraktijk in het departement bedrijfmanagement, management assistant in het departement office management of rechten. Zoals je kunt zien, heb ik meer economische richtingen gekozen dan wetenschappelijke. Alleen heb ik mijn twijfels over de economische richtingen want ik studeer nu Moderne talen – Wetenschappen. Zou ik wel voor een economische richting kunnen kiezen? Ik heb helemaal geen basis van economie! Ik word dan angstig bij de gedachte dat ik het in economie niet zal halen. Ook is er nog mijn vreemde taal Frans waar ik mijn twijfels over heb. Ik volg wel moderne talen, maar Frans is niet bepaald mijn beste vak en in veel economische richtingen wordt een goede kennis van het Frans gevraagd. Weer komt dan faalangst op: zal ik wel kunnen volgen? Ik heb geen enkel idee hoe het Frans aan hogescholen of universiteiten wordt gegeven. Het is echt moeilijk om te kiezen, want ik wil mijn talen ook niet verwaarlozen. Zou ik het risico nemen of speel ik op safe? Ik wil namelijk proberen om er van de eerste keer door te zijn want ik heb niet veel zin om een jaar over te doen. Ik ben eigenlijk al schoolmoe en er nog een jaar bovenop moeten doen, schrikt me af. En ook al ben ik schoolmoe, toch wil ik verderstuderen omdat ik iets wil bereiken in het leven. Daarom heb ik ook zoveel twijfels. Zal ik nog wel de moed vinden om voort te gaan als ik een jaar zal moeten overdoen?

Een tijdje geleden heb ik eens de personal DNA-test gedaan en het resultaat is dat ik een “considerate curator” ben. Ik moet wel zeggen dat veel van de uitleg die er op de website gegeven wordt, wel waar is. Ik vind mezelf goed terug in de antwoorden van de test. Hier is de link van mijn persoonlijke DNA-test, voor de geïnteresseerde: http://personaldna.com/report.php?k=NMQxkRdpZoKuYbY-JG-ADADA-b8ce . Of ik nu voor gezondheidszorg kies of voor de economische wereld: volgens de resultaten van deze persoonlijkheidstest zouden die studie- en werkterreinen wel bij me passen …

Dit besluit staat vast. Om echt tot een beslissing te komen, wil ik proberen om naar zoveel mogelijk infodagen te gaan en te zien welke richting mij het meeste aanspreekt. De eerstvolgende infodag is op 15 maart 2008. Die datum is er infodag op de KDG, de HA, Lessius en de UA. Dit zal dan een drukke dag worden. Ik weet ook dat er van 6 maart tot 8 maart 2008 een SID-in-beurs is in de Antwerp Expo, waar ik ook eens graag een kijkje zou willen nemen. Stel, dat het bijvoorbeeld een economische richting wordt, dan geloof ik dat ik toch het risico wil nemen want ik wil niet terugkijken met spijt. Als het niet zou lukken, kan ik het mezelf later niet kwalijk nemen dat ik het niet heb geprobeerd.

Tamara Delen 6 MTWE 2007-2008