ICTwereld wil La Cascarilla steunen. Bloggen verbindt en geluk is een werkwoord.

 Bloggen verbindt en geluk is een werkwoord.

Van Willy Vermaelen van ICTwereld        

ontving ik een gulle reactie op mijn blogpost met de solidariteitsoproep van Ilona Plichart en Maël Boutsen voor de heropbouw van de school van La Cascarilla in Noord-Peru. 

ICTwereld wil dit project steunen.
Daarom:
De opbrengst, van 1 mei tot 31 mei 2008, van al de klikken op de Google advertenties die overal op mijn websites en weblogs staan zal begin juni overgeschreven worden op rekeningnummer 001-5452995-22 om dit project te steunen.

Willy Vermaelens portaaladres is http://www.ictwereld.be. Op zijn weblog nam hij trouwens de oproep van Ilona en Maël over. Bedankt voor de versterking, Willy! 

Met twee toepasselijke citaten wil ik Willy’s solidariteit in een nog ruimer perspectief plaatsen. Het eerste citaat gaat over het geluk van het geven, het tweede over de spijtige vaststelling dat liefdadigheid uit de mode is. Voor Willy Vermaelen geldt dat laatste niet. Hopelijk voor vele anderen met mij evenmin.

Een school voor La Cascarilla. Solidariteitsoproep van Ilona Plichart en Maël Boutsen

De school in La Cascarilla (Peru). Een foto van de blog La Cascarilla

In de zomer van 2007 publiceerde ik een blogpost met een eerste solidariteitsoproep van (kinder)boekenvrouw, vrouw-in-vrouwenstudies en wereldvrouw Ilona Plichart die zich toen in Peru inzette voor de boerengemeenschappen in hun strijd tegen de mijnbouwmultinationals. Nog in 2007 richtte Ilona Plichart samen met Maël Boutsen de solidariteitsgroep La Cascarilla op voor de heropbouw van de school in het bergdorp La Cascarilla in het noorden van Peru. Op hun blog La Cascarilla publiceren ze alle informatie en foto’s over het schoolproject. Ze zamelen nu in België in hun vrije tijd fondsen in voor de school. Ze zetten zich ook in om zusterschap tussen twee scholen of gemeentes uit te bouwen, en staan open voor elk project waarvoor u/ jij hen contacteert. 

[…] om in La Cascarilla, een dorpje in het noorden van Peru, vlak bij waar ik [Ilona] geleefd heb, een nieuwe school te kunnen bouwen.

De gemeenschap wil zelf meebouwen aan een nieuwe school, maar het ontbreekt hen aan centen en dus aan materiaal. Deze zomer strijkt de Vlaamse Bouworde neer in het dorp, om samen met de bewoners te bouwen. Maar bouwen kan pas als er materiaal is, en daarvoor is geld nodig.

(Uit een e-mail van Ilona Plichart en Maël Boutsen van 17 april 2008.)

Graag wil ik op TSM een uittreksel uit de voorstellingstekst van Ilona Plichart doorgeven.

Een school voor La Cascarilla
                                                 

De leerlingen, de leerkrachten en de ouders van La Cascarilla dromen van een schoolgebouw met voldoende lokalen voor de 12 groepen. Met meubilair op maat van de kleine kinderen en de tieners, met boeken en ander didactisch materiaal. Met degelijk sanitair en een dak dat niet lekt.

De enige school

De school van La Cascarilla is de enige school in de omtrek. 236 leerlingen volgen les, 117 in het basisonderwijs, 129 in het secundair. Er zijn te weinig lokalen, dus hebben de jongsten ’s ochtends les en de oudsten in de namiddag. 16-jarigen zitten aan dezelfde tafeltjes als de 8-jarigen; de posters aan de muur passen bij de lessen van de jongsten, maar niet bij de leefomgeving van de oudsten. 

La Cascarilla is de enige plek die secundair onderwijs biedt. Heel wat scholieren stappen tot drie uur per dag (enkel!) om enkele uren les te volgen.

Deze school is dus levensbelangrijk voor de ontwikkeling van de regio. Doodjammer is het dus, dat het dak op instorten staat, dat zelfs het noodzakelijkste didactische materiaal ontbreekt, dat het meubilair niets voorstelt en dat sanitaire voorzieningen ontbreken.

  

  

Wij willen een degelijke school!

  

Gebrekkige infrastructuur, te weinig didactisch materiaal, grote klassen met verschillende leerjaren bij elkaar, … : de toestand van de school in La Cascarilla is helaas geen uitzondering in Peru. Wel opmerkelijk is de gedreven directeur, de gemotiveerde lerkrachten en de betrokkenheid van de ouders bij de school. 

 

De leerkrachten passen het officiële curriculum aan de alledaagse werkelijkheid van de leerlingen aan. Een kleine koffieplantage en een moestuin zijn pedagogische ruimtes voor wiskunde, wereldoriëntatie en andere lessen. Leren rekenen met aantallen wortels en vierkante meters koffiestruiken gaat beter dan met sommen over treinen en vliegtuigen, want die hebben deze leerlingen nog nooit gezien.

 

De ouders hebben de gewoonte om tijdens vier werkdagen per jaar de belangrijkste reparaties zelf uit te voeren. Elk gezin betaalt ook een jaarlijkse bijdrage, zodat de school kan blijven draaien. De huidige school kwam er door de ouders, die uit adobe (stenen uit aarde en stro, die in het dorp zelf gemaakt worden) gebouwen optrokken en elk gezin lieten bijdragen voor de andere noodzakelijke werken.

En de directeur? Die droomt luidop van een aantrekkelijk schoolgebouw, dat de leerlingen aanspoort tot kennisverwerving en zelfontplooiing, hen motiveert om hun studie af te maken en enkelen het persperctief biedt om na het secundair in de stad verder te leren.

 

De leerlingen, de leerkrachten en de ouders willen zelf hard meewerken om deze plannen te realiseren. In overleg met een architect werden plannen getekend. Wat ontbreekt, is een financiële injectie om de papieren plannen uit te voeren.

 

Uw gift 

Elke gift is zeer welkom op 001-5452995-22. Wie een fiscaal attest wil (vanaf €30), stort op de rekening van Volens vzw: 736-4020399-07, met als mededeling: La Cascarilla – Peru. De vrijwilligers van de solidariteitsgroep La Cascarilla bezorgen u tijdig uw fiscaal attest. Contact http://lacascarilla.skynetblogs.be.

Ook andere bloggers (allen grote favorieten van TSM) roepen in deze lentedagen op tot actie, bewustwording en engagement voor een betere, warmere samenleving.

• André Manssen van Computers in de Klas en Mijn Digitale Schoolbord en ik … geeft de One Laptop Per Child-actie door.
• Wilfred Rubens van Technology enhanced learning en verschillende anderen publiceren de cartoon van Nadia Plesners Darfur-campagne en reageren daarmee tegen Louis Vuitton.
• ICT-en-gamespecialist Margreet van den Berg blogt over oorlogspropaganda n.a.v. 4 en 5 mei.
• Willy Vermaelen van ICTwereld en ICTedu tipt Europese milieu-toolkits voor een milieuvriendelijkere samenleving.

Mooi, de wereld wordt mooi …

Me the Media. Mijn verhaal maakt het verschil. Derde mediarevolutie maakt democratie waar.

Me the Media. Een blogpost van Wilfred Rubens.
Me the Media. Het onderzoek van ViNT.
Me the Media. Het boek. Van Jaap Bloem, Sander Duivestein en Menno van Doorn.
Over verleden, heden en toekomst van de derde mediarevolutie.
(De derde, die van web 2.0, na die van de boekdrukkunst en die van de ‘oude media’ – radio en tv.)
In het Nederlands. Nu al als standaardwerk geprezen door Frank Janssen.
Me the Media. De film van het boek: volledig op YouTube.
Me the Media. De site. De blog. De wiki.
Me the Media. Jouw verhaal. Mijn verhaal. Onze verhalen. 

Me the Media. De open samenleving.

The core principles of an open society – protection of individual privacy, free speech and human dignity – are more important than ever.

Me the Media. Digitale emancipatie maakt de kernbelofte van democratie eindelijk waar.

Individual human beings do have something to say and they can make a difference.

 

 

Me the Media. 
The Thoughts, Emotions, Knowledge and Creativity of the Amateur.
The Wisdom of Crowds.
The Culture of True Democracy.

Me the Media. ‘Hyperindividualisering’? Egotisering? Personalisering!

Me the Media. Het succesverhaal van ICTwereld of Willy Vermaelen.

Me the Media. The Sausage Machine, zijn geassocieerde jongerenblogs, zijn wiki’s. Mijn hoera-verhaal tegen het doemgedonder van Andrew Keen, nu ook in het Nederlands.

Me the Media. Het is ook de titel van deze blogpost geschreven door een ‘amateuraap’* in ‘het oerwoud van middelmatigheid’. Het is meteen ook mijn ‘brouhaha’-reactie op het artikel van Anna Luyten over internet op Knack.be. Mijn zoveelste ‘verhaspeling’ en ‘vertroebeling’ (volgens Andrew Keen) van de publieke opnie. 
(* De woorden tussen enkelvoudige aanhalingstekens zijn van Andrew Keen. Ze komen uit het genoemde Knackartikel en uit Keens blog.)

 

Hola a todos! Jorden Hellemans naar Valencia! En auf Wiedersehen op TSM, lieve oud-leerlingen!

Heerlijk, toch,

lieve oud-leerlingen,

dat jullie na zovele jaren ook in het hoger onderwijs nog aan me denken! In volle studie- en stagetijd nog wel! En hoe! Bedankt!!

• Lies Bulckens, jaren geleden nog enthousiast en geëngageerd in mijn Nederlandse les, is op stage in Sevilla, van waaruit ze een reisblog bijhoudt én exclusieve posts schrijft voor The Sausage Machine: ze blogde over de Goede Week, de Semana Santa, en over haar ouders die haar in Sevilla een bezoek brachten. Lies’ verhaal in beeld vind je hier.
• Van Eline Ganseman, op kot in Genk, ontving ik een eigen filmische creatie: een dankwoordje in een videoboodschap verpakt! In de heldere stem van Eline klinkt het mooiste Standaardnederlands door op deze blog.
• Ook Katleen Van Aert heeft haar artistieke stempel op deze blog gedrukt: ze hielp nl. haar zus Line bij de creatieve boekverwerking van Dimitri Verhulst’s  Mevrouw Verona daalt de heuvel af.
• Rutger Gaumann signaleerde me zijn blogverhuizing naar WordPress: allen naar Eyecatcher! Hij beloofde me ook al exclusieve stukken voor TSM! Wow! De film die Rutgers werkgroep in het middelbaar (5 so) in het Einsteinjaar 2005 voor de Duitse les maakte, blijft een topper op YouTube, en ik ben er als zijn oud-lerares Duits en ‘opdrachtgever’ de grootste fan van. Hoogste tijd om o zo mooie herinneringen aan The E-Files (Einstein: das wirkliche Leben) nog eens op te halen. Ook de filmische boekverwerkingen die Rutger samen met Joy Gysen voor het leesportfolio Nederlands maakte, blijven tot mijn grootste favorieten behoren. Ik verwijs nog eens met trots naar de blog van de Nederlandse auteur Ted van Lieshout. 

• Tim De Lobelle, niet om een mening verlegen, liet in brandende webkwesties op TSM van zich horen, en ik kom hem geregeld tegen op het forum en de blogs van De Standaard.
• Dr. Hanne Kloots houdt me op de hoogte van de stand van zaken van haar wetenschappelijk onderzoek van het Nederlands aan de Universiteit Antwerpen. Leuk, toch, dat ik hier een uitnodiging voor een van haar presentaties kon publiceren.
• Onderwijspedagoge (UGent) Ulrike van Dorst stuurde me een tijd geleden al een stuk voor TSM, dat ik jammer genoeg nog niet heb kunnen publiceren. Met excuus, Ulrike, … coming soon.
• Dankzij Valérie Bryunseels, zus van Maxime, konden we in 6 so vorig trimester een les Duits vervangen door een les Chinees! Wat een prachtige schrijfkunst! Ze toonde ook foto’s over haar verblijf in Beiing en haar wandeling over de Chinese Muur. De lestijd was te kort. Ik blijf  Valérie dankbaar voor deze buitenkans en wens haar alle succes. Van de les zijn enkele foto’s gemaakt, die ik nog wil publiceren.
• Niet zonder trots geef ik ook het nieuws en het adres door van Jorden Hellemans. Tijdens zijn opleiding fotografie maakte hij een mooi portret van dichter en performer Peter Holvoet-Hanssen en ‘leverde’ hij ook de foto van Peter HH als kaper. (Dezelfde foto door Jorden zag ik trouwens op de site van Studio Brussel waar je de kapende dichter ook kunt beluisteren. Op StuBru: Poëzie op café.) Afgestudeerd als fotograaf wil Jorden Hellemans zich nog verder vervolmaken in Valencia! Zijn oud-lerares Economie Ria Cools, die ook het Spaans vloeiend beheerst, zal het graag horen … Ja, Ria, onze oud-leerlingen weten hun stageplekken wél te kiezen … zonuren verzekerd!

Heel veel succes aan jullie allen! En auf Wiedersehen op TSM!

***Toch nog iets. Weet je wat ik nog wel eens zou willen weten …? Wat jullie, twintigers, vinden van de 25 post-its van Elke Lahousse in de 25-jarige Weekend Knack, voor de gelegenheid geredigeerd door twintigers als jullie?

Wat hebben Jaime Hayon, Nedda-El-Asmar, Dior en de Amerikaanse Vogue met elkaar gemeen? 25 diamanten! That’s it!

The Sausage Machine een lifestyleblog? Nee, toch! Je zou het kunnen denken als je de zoekmachinetermen in het dashboard dezer dagen observeert. Zoals daar is: ‘cerutti belg aan het hoofd’. Tja, Sofie Cerutti met de chique Italiaanse ‘mode’naam, dié is een grote favoriet van The Sausage Machine sinds ze de 160 uitgevonden heeft op www.precies160.nl! Toeval? Probeer ik net mijn ‘speciale code’ uit op www.weekend.be … op zoek naar die ene steen. Die der Wijzen? Forget it! Die mét certificaat. Cut. Carat. Clarity. En wat was de 4e C nu weer? Wie niet waagt, … en aren’t diamonds a girl’s best friend?! Maar ik had niet met de marketing-waard gerekend: een 10-vragen-quiz én een schiftingsvraag. O.a. Welk modehuis heeft geen Belg aan het hoofd? Dior heb ik gegokt. Galliano is geen Belg, dacht ik. (Terzijde @ Blog der Zuchten: ja, ik geloof in Wikipedia!) En Raf Simons was die niet bij Jil Sander? Of heb ik het mis? Had ik me toch weeral eens laten verleiden. Nooit weer dus.

Kwam ik langs … waar ik nooit eerder was: www.dezinvanluxe.nl met de duurste horloges ter wereld (tja, heeft Tag Heuer  niets te vieren of zo of waar heb ik daarover iets gelezen?), en www.gadgetzone.nl, en de site van Marc Jacobs. Een videoglimp van zijn Fall/Winter-collectie 2008 bracht me weer naar Weekend Knack: “Preuts en prachtig” schoot me een titel te binnen.

Glam. Glossy. Luxury. Het is niet dat TSM nooit Royalty gaat. Hiet is niet dat trends geen categorie zijn. TSM beweegt eidoch in een andere wereld. In die van de ‘literaire blogs’, zeggen wetenschappers. The Sausage Machine is een typevoorbeeld van een litblog in ons taalgebied. Dat zegt Steven Vanhooren, onderzoeker Onderrwijskunde UGent en projectmedewerker Onderwijskunde van de Nederlandse Taalunie. Dat klinkt me als muziek in de oren! Die ‘titel’ is mij als edubloggertje liever dan een diamant.

 Zeer bedankt, Steven Vanhooren!

 

 

 

Die twee. Ouders. Een hommage door Lies Bulckens

Exclusief voor The Sausage Machine! Vanuit Sevilla, op Erasmusstage in het hoger onderwijs, schrijft Lies Bulckens, een van mijn oud-leerlingen, een tedere en poëtische gastpost over haar ouders. Lies behoort tot het groepje jonge auteurs tussen 16 en 26 jaar die regelmatig voor of op dit blogje schrijven. De meesten van hen hebben ook een eigen blog, zoals Lies Bulckens, die een reisblog bijhoudt. Lies’ eerste TSM-post handelde over de Semana Santa, de Goede Week, die Lies in Sevilla meemaakte.  

Kinderen en ouders. In deze lentedagen bloesemt hun liefde weer veel warmer, intiemer, ontroerender en uitbundiger op in webwoorden overal. Of … knippen ze eindelijk de navelstreng door om een nieuwe lente in hun leven te kunnen verwelkomen: zoals Delphine Boël met de publicatie van haar autobiografie. Woordenwolkerig speels klinkt ouderliefde bij Ewan McIntosh in het getwitter tussen hem, zijn broer en hun moeder. En diep intiem in de tien Moedermomenten van Sylvie Marie die door Jozef Deleu geselecteerd werden voor de jongste uitgave Uit het nest geroofd  van zijn poëzietijdschrift Het Liegend Konijn. Op die website staan trouwens vijf prachtige ouder- en moedergedichten uit dat aprilnummer 2008: van Sylvie Marie, maar ook van Leonard Nolens, Anne Büdgen, Myrte Leffring en Leo Vroman. Ontroerend mooi. Zelf zestig kan ik mijn tranen niet bedwingen.

  Lies Bulckens

 

Die twee. Ouders 

Ze zijn weer naar huis, die twee. Na een trip door Andalusië en een bezoek aan hun jongste zit hun paasvakantietrip er weer op. Ze hebben het goed gehad. Ze hebben het altijd goed gehad samen, die twee. Die twee, dat zijn mijn ouders, Paul en Ria, middenvijftigers die van het leven genieten.

Sinds de kinderen oud genoeg zijn om alleen te overleven, hebben ze hun vakantiedraad met twee weer opgepikt. Het is veel rustiger om met twee door een mooi land te rijden zonder vier gillende, wenende, zingende, zagende, lachende, kibbelende bengels op de achterbank. Ze hebben het juiste beroep, met de meeste vakantie. Het zijn leerkrachten, die twee.

Mijn moeder houdt van haar vleugelpiano en vindt rockmuziek maar kakmuziek. Mijn vader houdt van zijn dwarsfluit en Willem Vermandere en zet de radio graag luid. Ze zijn gebeten door de muziekmicrobe sinds jaar en dag.   

Mijn moeder speelde samen met haar zus de sterren van de Vlaamse-Ardennenhemel op hun gitaar aan het kampvuur op scoutskamp. Mijn vader speelde in zijn jonge tijd op een hoop heilige missen van allerlei kalibers.

Ze genieten van het leven van elke dag. Ze eten graag, lekker en veel.

Mijn moeder kookt gezond met weinig vet en zout. Mijn vader kookt minder gezond, meer vet en zout, en met meer smaak.

Ze zijn verschillend maar hebben zoveel gemeen.

Ze houden van veel en verafschuwen weinig.

Maar het meest houden ze van elkaar.
Die twee. 

Follow You Follow Me. Genesis 1978? Twubble 2008!

Twubbling & screenshotting.

 Follow You Follow Me. Genesis? Twubble! 

Een uitvinding van crazybob Lee. Of expanding your Twitter bubble! Gelezen bij de Blogoloog! Bij wie anders? 1 Twubble-klikje in zomaar 2 lukrake shots, getiteld Pasted People. Follow You Follow Me.

Mijn grootste geluk is dat ik nooit niet van België moet leven. (Jan Fabre)

JAN FABRE. De engel van de metamorfose. De kunstenaar als dwerg tegenover de grote Vlaamse Meesters. Als worm uit het graf. Zonder wormen geen leven. De worm in het gezelschap van insecten, denkers en schrijvers.

      Jan Fabre au Louvre: L’Ange de la métamorphose.

Enfant terrible de la « nouvelle vague » flamande des années 80, il est plasticien mais réalise également des mises en scène d’une incroyable liberté.
Au printemps 2008, dans les salles de peintures flamandes du Louvre, l’artiste propose un parcours d’oeuvres diverses (sculptures, dessins, vidéos, installations…).

Citaat: Expositions thématiques, http://louvre.fr.

Op de repetitie van L’Histoire des larmes (Antwerpen, 2007), het moeilijke Antwerpse publiek bekritiserend, stelde Jan Fabre het nog: “Mijn geluk is, ik moet niet leven van België.” En hij herhaalde het nog eens met de woorden in de blogposttitel: “Mijn grootste geluk is dat ik nooit niet van België moet leven”.

Manmanman. Jan Fabre: beeldend kunstenaar en theatermaker. Hij stond al twee jaar op het menu in mijn (vroegere) klas 5, nu 6 so. Als één van de grootste favorieten prijkt hij al van bij de start op de blogroll. Evelyn Eeckelaert (6 so) is familie van hem en ze zou hem via haar tante proberen te contacteren voor een exclusief interview dat we op TSM zouden publiceren. Het is er (nog) niet van gekomen. Wie weet, Evelyn?  Het zou een (kunst)projectje worden voor het vak Nederlands: interviews, (film)reportages met kunstenaars, schrijvers ‘binnen handbereik’ van familie, kennissen, de buurt, de gemeente, de regio. Zo goed als mogelijk binnen de lesuren Nederlands en Duits. Misschien konden we ook Griet Stuer van Esthetica warm maken voor het project? Vakoverschrijdend werken, heet dat.

Wie stonden er na een brainstorm naast Jan Fabre (al) op het verlanglijstje? Dichteres en textielkunstenares Renée Van Hekken (met een nieuwe roman op stapel onder de werktitel Weefkunst), thrillerauteur en voorzitter van GVM, het Genootschap van Vlaamse Misdaadauteurs, Hubert van Lier, Flikken-acteur, musicalster en jeugdauteur Mark Tijsmans, jeugdauteur, toneelschrijver en scenarist Guy Didelez en beeldend kunstenaar, ingenieur en visionair Panamarenko. Het projectje werd in de koelkast opgeborgen wegens tijdsgebrek. Wie weet … ooit toch? Wie voelt zich (nog) geroepen om voor TSM op interview of (film)reportage te gaan?

JAN FABRE. (Vanaf) vandaag dus in Paris! Le Louvre! Eén van zijn grootste bewonderaars opent zijn tentoonstelling. Goed geraden wie! Vanuit zijn (verguisde) Antwerpen, Vlaanderen, België: alle succes van de hele wereld, Jan Fabre! En … zou Evelyn u bij gelegenheid eens mogen interviewen? The new generation, alive and kicking, weet u.

Een fragment uit het downloadbare persbericht: 

     

 

lentekriebels en drukke dagen (missMieke’s Piece of Blog)

    missMieke’s Piece of Blog

lentekriebels en drukke dagen

halihallo bloggers  🙂 ,

Nu de avonden om acht uur nog licht zijn en het uur niet het enige is dat verschuift, nu slaan de lentekriebels in volle kracht toe. Die kriebels gaan overduidelijk wééral gepaard met boeiende ontdekkingen op gebied van lente-achtige woordenschat  🙂

Zo is er ‘de grote lenteschoonmaak’. Altijd gedacht dat dat een fabeltje was, maar deze vakantie kwam duidelijk tot uiting dat het alles behálve een fabeltje is! De potten verf, massa’s kwasten, schuursponsjes, vodden en zeep werden opgediept en druk gebruikt. De kriebel had blijkbaar héél wat mensen te pakken! Mijn grootouders hebben hun keuken ferm onder handen genomen, onze hele benedenverdieping wordt in de verf gezet (letterlijk), mijn ooms en tantes hebben ook naar de verfborstels gegrepen, …

Ook de uitdrukking ‘maartse buien’ is al volledig tot uiting gekomen … sinds de eerste dag van de lente heeft het bijna voortdurend pijpenstelen gegoten (‘k moet overigens dringend uitzoeken waar die pijpenstelen vandaan komen 🙂 )  Zo’n weer is natuurlijk wel perfect om, met een tas thee (of nog liever warme melk, met massa’s suiker en een halve pot honing), een blok papier en een stapeltje van de ‘goeie bicskes’ in mijn bed te kruipen, met de verwarming op en weggedoken in een gigantische stapel kussens … Mijn inspiratie lijkt altijd tot leven te komen bij ’t (uiterst irritante) geluid van regen op ’t raam! ‘k Hoop alleen dat ze zich over de ‘aprilse grillen’ wèl vergissen 😉  !!

Dan heb je nog de lentekolder (doet me denken aan mijn bambi-periode 🙂 )  … Met de vogeltjes (en de muggen!) die terugkomen en de zon (die normaal gezien af en toe toch zou moeten schijnen) worden ook de mensen vrolijker. En dat houdt soms ook wel plotse vlagen van verliefdheid in!! Het buikgevoel komt naar boven en spoort aan om lente-gekke dingen te doen! En dat is, gezien die lenteschoonmaak en de maartse buien, toch een van de tofste kenmerken van de lente-uitdrukkingen.

Bij deze ga ik proberen élk maartse-buien-vrij moment te benutten door de lentekolder te laten spreken en me vooral géén zorgen te maken om die grote lenteschoonmaak 😉 !
Nog een toffe, kriebelige vakantie en tot blogs!

Vrolijke lente-groetjes,
Mieke